แอร๋ยยยยย..วันลอยกระทง?!

"วันเพ็ญเดือน 12 น้ำก็นองริมตลิ่ง เราทั้งหลาย ชาย-หญิง สนุกกันจริงวันลอยกระทง.."

เสียงเพลงประจำแห่งเทศกาลลอยกระทง จากในทีวีแว่วมากระทบแก้วประสาทหูของแตบแทบทั้งวัน เปิดโทรทัศน์ไปช่องไหน ก็เจอแต่เรื่องราวเกี่ยวกับวันลอยกระทงแทบทั้งสิ้น อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคึกคักตามไปด้วยทุกครั้งที่ได้ยิน

ช่วงก่อนเข้านอนเมื่อคืนวาน สามีแตบบอกว่า "พรุ่งนี้ผมจะรีบกลับนะ จะพาไปลอยกระทง" แตบไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มๆ แต่คุณๆทราบมั๊ยคะ ว่าแตบดีใจและตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ เนื่องจากแตบและสามีไม่ได้ลอยกระทงมาเกือบ 10 ปีแล้ว ด้วยเหตุผลต่างๆนานา เป็นต้นว่า เข้างานคนละรอบบ้าง หรือแม้แต่ไม่สะดวกเรื่องสถานที่และเวลาบ้าง แต่ปีนี้เป็นฤกษ์สะดวกที่สุด เพราะแตบกับสามีมีเวลาช่วงเย็นที่ตรงกันสักที คิดๆแล้วก็ตื่นเต้นมากๆที่จะได้ลอยกระทงในคืนวันเพ็ญด้วยกันอีกสักครั้ง

หลังจากที่แตบคลายความตื่นเต้นดี๊ด๊าลงไปบ้างแล้ว แตบก็เข้านอนตอนเช้ามืด ซึ่งเป็นเวลาเข้านอนปกติของแตบเอง คืนทั้งคืนแตบหลับใหลอย่างมีความสุขมากมาย วันรุ่งขึ้นแตบจะต้องตื่นมาด้วยใบหน้าสวยงามสดใสแน่ๆเลย อิอิ แต่ด้วยความที่เป็นคนหลับขี้เซา และสงสัยจะมีความสุขมากไปหน่อย ถึงได้หลับยาววววววววววววว จนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนสามีเปิดประตูรั้วหน้าบ้านเข้ามา

"อ้าว! ทำไมกลับไวจังคะ ก็ไหนว่าไปทำงาน..วันนี้กลับก่อนเวลาเหรอคะคุณ?" แตบงัวเงียลุกขึ้นตีหน้าบ้องแบ๊วถามสามีด้วยความแปลกใจ

คุณสามีรีบสวนคำตอบกลับมาทันทีว่า "กลับไวอะไรกันจ๊ะเธอ นี่มันเย็นแล้วนะ" ท่าทางสามีทั้งขำทั้งเคืองเท่าๆกัน"หลับกินบ้านกินเมืองรึไงนะ..ไม่ต้องกินข้าเย็นก็ได้แล้วมั้ง อิ่มแล้วนี่"

แตบยังไม่สร่างนอน ก็เลยนึกหาคำตอบโต้ไม่ได้ นอกจากทำกุลีกุจอเก็บที่นอนอย่างรีบเร่ง ในใจรู้สึกขำและอับอายพอสมควร

"งั้นผมขอนอนซักงีบนะ ไว้ซักประมาณทุ่ม ผมจะตื่นพาไปลอยกระทง" สามีบอก "อ้อ! จะทำงานบ้านให้เรียบร้อยก่อนก็ได้นะ ไม่ต้องทำกับข้าวหรอก เดี๋ยวออกไปกินข้างนอกดีกว่า"

"ว้าว!"ด้วยความที่ไม่ต้องทำกับข้าว แตบก็จะเหลืองานทำความสะอาดบ้านแค่อย่างเดียวเท่านั้นเอง โชคดีมากๆที่วันนี้บ้านไม่เลอะ ทำแป๊บๆก็คงเสร็จ..งั้นเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน อิอิ หลังจากที่สามีเข้านอน แตบก็เดินเอ้อละเหยลอยชายไปมา จิบกาแฟ ดูโทรทัศน์ และเล่นอินเตอร์เนตอย่างสบายใจเฉิบ มารู้ตัวอีกทีก็จวนได้เวลาตื่นของคุณสามีแล้วล่ะ ถ้าทำตอนนี้ก็คงทัน เพราะบ้านไม่รกมากมายอะไร แตบจะได้มีเวลาอาบน้ำแต่งตัวให้สวยสุดๆไปเลย ทันแน่นอนค่ะ ต้องทันแน่ๆ

แต่เพียงแค่แตบจรดไม้ม็อบลงแตะพื้นเท่านั้นเอง คุณสามีก็งัวเงียตื่นขึ้นมาเสียแล้ว

"นี่คุณกำลังจะทำงานบ้านเหรอ มีเวลาตั้งนานทำอะไรอยู่จ๊ะ ?..คุณนี่จริงๆเล๊ย"

คราวนี้แตบอยากจะกรี๊ดให้ลั่นบ้านไปเลยค่ะ แต่ก็พยายามสะกดอารมณ์ให้แน่นิ่งเอาไว้ เพราะรู้ตัวว่าเป็นฝ่ายผิด

"ขอเวลาครึ่งชั่วโมงเท่านั้นแหละค่ะคุณ เนี่ยเห็นมั๊ย กำลังม็อบพื้นพอดี รอแป๊บนะคะที่รัก คุณจะงีบต่อก็ได้นี่ เดี๋ยวแตบปลุกเอง"

"งั้นผมไปงีบต่อนะ เสร็จแล้วปลุกผมก็แล้วกัน"

พอสามีขึ้นไปงีบบนห้องนอนต่อเป็นครั้งที่สอง แตบก็รีบลงมือทำงานบ้านต่อจนเสร็จสิ้น หลังจากนั้นจึงอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมออกไปลอยกระทง

"คุณๆ" แตบเขย่าปลุกสามี "แตบอาบน้ำแต่งตัวเสร้จแล้วนะคะ"

"กี่โมงแล้วอ่ะ" สามีถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ ท่าทางจะงัวเงียไม่ใช่น้อย

"ยังไม่ 3 ทุ่มเลยค่ะ" แตบทำหน้าแป้นแล้นตอบไปด้วยน้ำเสียงไพเราะสดใสที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว

"ผมเพลียจังเลย ตอนที่ผมตื่นครั้งแรกคุณก็ยังทำงานบ้านไม่เสร็จ มาปลุกผมตอนนี้..ผมตื่นไม่ไหวหรอก" น้ำเสียงของเธอตัดพ้อมากมาย ไม่ทันที่แตบจะคิดเดารูปการณ์ได้เสร็จสิ้น ว่าหลังจากนี้เธอจะพูดอะไรอีก เธอก็ส่งเสียงอิดออนน่าหมั่นไส้ออกมา "งั้นคุณไปคนเดียวได้มั๊ย? ไปลอยคนเดียวก็ได้นี่ ใครๆเขาก็ลอยคนเดียวกันทั้งนั้นแหละ นะจ๊ะ..นะจ๊ะ"

.. เท่านั้นแหละค่ะ วิญญาณนางมารร้ายก็กระโดดเข้าสิงแตบอย่างไม่รู้ตัวทันที

"แจ๊ดๆๆ แว๊ดๆๆฉอดๆๆ" แตบพรั่งพรูคำสรรเริญเยินยอสามีด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและไพเราะเสนาะหูแทบหลังคาบ้านจะถล่มเสียให้ได้ เมื่อสาแก่ใจแล้ว จึงเดินสบัดหน้าออกมา และไม่ลืมที่จะบรรจงปิดบานประตูอย่างนิ่มนวล เสียงดังโครมครามจนแจกันบนหลังชั้นวางของสะเทือนดิ๊กๆ ปล่อยให้คุณสามีสุดที่รักนอนคลุมโปงอย่างอกสั่นขวัญแขวนอยู่บนที่นอนต่อไป

สรุปแล้วปีนี้แตบก็พลาดการสืบสานประเพณีลอยกระทงของไทยอีกตามเคย..รู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ!