เวลาที่ใครสักคนหนึ่งต้องโยกย้ายภูมิลำเนาไปตั้งรกรากอยู่ต่างถิ่น จะด้วยจุดมุ่งหมายใดก็แล้วแต่ แตบเชื่อเหลือเกินว่า คงต้องมีสักครั้งหนึ่งในชีวิต ที่จะรู้สึกคิดถึงแผ่นดินเกิดขึ้นมาอย่างจับใจแน่นอน..แตบเองก็เช่นกัน
แต่กับชีวิตที่ "ยังกลับไม่ได้ และไปไม่ถึง"แล้ว มันช่างอึดอัดเสียจริง แม้จะคิดถึงบ้าน คิดถึงแผ่นดินเกิดสักแค่ไหน แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มากไปกว่าทนทรมานในการ "รอ"อยู่ร่ำไป
ได้แต่หวังว่า การรอคอยภายใต้เงื่อนไขโง่ๆที่แตบสร้างขึ้นมากักกันตัวเองเอาไว้นั้น คงจะสิ้นสุดลงในเวลาอันใกล้ และเมื่อวันนั้นมาถึง แตบจะกลับไปสูดกลิ่นแผ่นดินเกิดอีกครั้ง..อย่างสง่างาม
2 ความคิดเห็น:
ชอบบทความนี้ของคุณแตบมากมากครับ
อ่านแล้ว...น้ำตาซึม
เป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน
ตอนนี้กลับมาอยู่กับบ้าน
หลังจากโลดดผนที่กรุงเทพมาหลายปี
ตอนนี้มีความรู้สึกดี
ที่ได้กลับมาอยู่บ้าน
ต่างจังหวัดอากาศดีมากมากครับ
เดี๋ยวนี้...ไปหาเพื่อนเพื่อนที่กรุงเทพ
เมารถแบบคนต่างจังหวัดเต็มตัววะแล้ว^^
ขอให้มีวันที่ได้อ่านบทความ
ที่คุณแตบกลับบ้านนะครับ
หลายอย่างอาจจะเปลี่ยนแปลงไป
แต่ก็คงมีความสุข...ที่ได้กลับไป
รู้สึกดีจังเลยค่ะ ที่ทำออกมาแล้วมีคนชอบ..ขอบคุณมากๆนะคะคุณ Always
แตบเขียนบทความนี้ขึ้นมาเพราะรู้สึกคิดถึงบ้านเกิดน่ะค่ะ จริงๆแล้วแตบคิดจะเขียนให้สำเร็จตั้งแต่หลายเดือนก่อนด้วยซ้ำ ร่างแล้วร่างอีกอยู่นั่นแหละ..เขียนต่อไม่ได้สักที สุดท้ายขี้เกียจดันทุรังเขียน เลยเล่าออกมาเป็น MV น่าจะสื่อได้ดีกว่า
จริงของคุณ Always ค่ะ อากาศที่ ตจว.ดีมากๆ หายใจได้ลึกจนเต็มปอด ทำให้สดชื่นแจ่มใสขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ที่สำคัญ เวลาเรากลับไปสัมผัสบรรยากาศที่บ้านเกิดทีไร จิตใจจะรู้สึกเข้มแข็งและมีพลังขึ้นมาอย่างน่าประหลาดทุกที
ดีใจกับคุณ Always จังเลยค่ะ ที่ได้กลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดอีกครั้ง แตบเองยังไม่ทราบเลยค่ะว่าเมื่อไหร่ แค่จะกลับไปเยี่ยมแม่ สักปีละครั้ง แตบยังทำไม่ได้เลย(มีเหตุให้เลื่อน หรือ ยกเลิกการเดินทางตลอด)
แสดงความคิดเห็น