ปลาจาระเม็ดพันปี

ปกติแล้วเรื่องการซื้อหาอาหารการกินเข้าบ้านจะเป็นหน้าที่หลักของสามีแตบค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าอยากซื้ออะไรก็ซื้อได้ตามใจพ่อคุณเองนะคะ..ไม่ได้เด็ดขาด จะต้องโทรมาเสนอเพื่อให้ได้รับการอนุมัติจากภรรยาแสนสวยอย่างแตบเสียก่อน เนื่องจากว่าแตบเป็นคนที่เรื่องมากในการกินจนน่าเวียนหัวเลยนั่นเอง(คาดว่าสามีแตบคงอยากผสมยาพิษให้แตบกินจนนับครั้งไม่ถ้วนเลยแหละ อิอิ)แต่มีอยู่สองวันค่ะที่แตบจะต้องทำหน้าที่หากับข้าวตอนเย็น นั่นคือทุกวันอาทิตย์และจันทร์ เพราะว่าสองวันดังกล่าวนี้สามีเลิกงานค่ำ กว่าจะถ่อมาถึงชุมชนชานเมืองที่เป็นแหล่งพำนักของเราได้ ร้านรวงแถวบ้านก็ล้างกะทะล้างหม้อเสร็จพอดี

 วันที่เขียนบล็อกนี่ก็เป็นวันอาทิตย์ค่ะ ดังนั้นหน้าที่การหากับข้าวมื้อเย็นจึงต้องตกเป็นหน้าที่ของแตบตามที่ทำสนธิสัญญากันเอาไว้เป็นลายลักษณ์อักษร แตบจำได้ว่าทุกเย็นวันอาทิตย์จะมีตลาดนัดที่ริมถนนข้างสวนสาธารณะของชุมชน และที่ตลาดนัดดังกล่าว มีไก่อบโอ่งที่อร่อยมากมาย ม๊าก มาก อยู่ร้านหนึ่ง แตบจึงรีบห้อจักรยานคู่ชีพจนหัวลู่เพื่อมุ่งหน้าไปยังร้านไก่อบโอ่งที่ตลาดนัดดังกล่าว พอไปถึงก็ต้องหงุดหงิดเนื่องจากมีลูกค้ามากมายยืนทำหน้าสลอนเพื่อรอซื้ออยู่ แตบเองก็หวั่นๆกลัวจะชวดไม่น้อย เนื่องจากลูกค้าเยอะอย่างที่บอก แต่ก็โชคดีที่แตบได้ครอบครองเป็นเจ้าของไก่อบกล่องสุดท้ายกล่องนั้นพอดิบพอดี พอได้ไก่แล้วแตบก็รีบห้อปั่นจักรยานกลับบ้านทันที โดยไม่ลืมซื้อข้าวเหนียว-ส้มตำและขนมนมเนยติดมาด้วย ตั้งใจไว้ว่าพอกลับถึงบ้านและให้ข้าวหมา,แมวเสร็จ แตบจะต้องแอบนั่งรับประทานให้เอร็ดอร่อยก่อนคุณสามีกลับเสียหน่อย
.....แต่... ขณะที่แตบขึ้นไปให้ข้าวเจ้าเหมียวๆๆๆที่ห้องชั้นบนนั้น แตบก็ลืมนึกถึงถุงกับข้าวที่วางไว้อย่างหลวมๆบนหลังเคาน์เตอร์อ่างไปเสียสนิท ด้วยความที่ลืมเสียสนิทนี้เองที่ทำให้แตบมัวหยอกเย้าตอแร๋กับเจ้าเหมียวน้อยขี้เล่นที่แสนน่ารักน่าชังอยู่นานนนนนน กว่าจะนึกได้ว่าลืมอะไรก็สายไปเสียแล้ว เพราะทันทีที่แตบเผ่นลงกระไดมา ก็เห็นบรรดาเจ้าโฮ่งๆๆๆของแตบนอนหลับตาพริ้มเลียปากแผล่บๆอย่างอิ่มหนำสำราญไปตามๆกัน กรี๊ดดดดดดดดดด! เฮ้อ..จะโทษใครได้คะงานเนี้ย เพราะแตบผิดเองนี่นา แต่วันนี้ก็ไม่เลวร้ายเกินไปนักหรอกค่ะ เพราะอย่างน้อย เจ้าหมาๆของแตบยังมีน้ำใจทิ้งข้าวเหนียว-ส้มตำไว้ให้โดยไม่แตะต้องใดๆ แค่ติดที่ว่า จะหาเมนูอะไรมาเพิ่มเท่านั้นเอง นี่ก็ใกล้เวลาที่คุณสามีจะกลับเต็มทีแล้ว ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาเรื่องอาหารเย็นได้นั่นคือ "ควานเข้าไปในตู้เย็น"

 และแล้วแตบก็พบ "ปลาจาระเม็ด"ในช่องแช่แข็งอยู่ถุงหนึ่ง จำได้ว่าคุณยายข้างบ้านซื้อจากระยองมาฝากเมื่อเกือบสองเดือนที่แล้ว โชคดีมากมายที่หลังละลายน้ำแข็งออกแล้วเนื้อปลาทั้งหมดยังสดใหม่อยู่ แถมทอดออกมาแล้วเนื้อแน่นและอร่อยเกินคาดมากมาย..นี่แหละค่ะ ที่มาของ "ปลาจาระเม็ดพันปี" อิอิ

ปล.ขอบคุณภาพประกอบจาก mali.diaryis.com/?20080308.200804