มีใครยังพอจะจำ "เทาเทา" แมวจรเพศผู้จากบทความ
http://madametabb.blogspot.com/2010/10/blog-post.html ได้หรือเปล่าคะ? หลังจากที่มันตามติดเจ้า "ศุภโชค" เพื่อแวะเวียนมาอาศัยกินอยู่หลับนอนที่หลังบ้านแตบได้ระยะหนึ่ง จู่ๆมันก็ชิงลาโลกใบเล็กของมันไปก่อนคู่หูเมื่อช่วงค่ำวานที่ผ่านมานี้เอง
เทาเทาคือแมวจรสายพันธุ์วิเชียรมาศลูกผสม นิสัยขี้ระแวงตัวหนึ่ง ที่มักปีนกำแพงเข้ามาอาศัยหลับนอนบริเวณหลังบ้านของแตบอยู่เป็นประจำ แม้ไม่ได้อาศัยอยู่อย่างถาวร แต่ก็แวะเวียนมาให้เห็นหน้าอยู่บ่อยๆ อาจเป็นเพราะต้องเร่ร่อนจรจัดในโลกอันโหดร้ายมาตลอดชีวิตนั่นเอง ที่ทำให้มันมีพฤติกรรมหวาดระแวงจนแสดงความก้าวร้าวออกมาให้เห็นอยู่บ่อยๆ ถึงครอบครัวของแตบจะเอ็นดู ให้ข้าวให้น้ำและที่หลับนอนอันอบอุ่นปลอดภัยแค่ไหน แต่มันก็ไม่เคยยอมให้แตะตัวหรือเข้าใกล้เป็นอันขาด ด้วยเหตุนี้เอง ที่ทำให้เนื้อตัวของมันเต็มไปด้วยความสกปรกมอมแมมและแผลเหวอะหวะเรื้อรัง ที่ไม่เคยหายขาดสักที ต่างกับเจ้าศุภโชคคู่หูของมัน ที่ปัจจุบันยอมให้จับอาบน้ำและป้อนหยูกยาง่ายดายโดยไม่มีอาการขัดขืน เหมีอนแต่ก่อน
ครั้งหลังสุดที่เจ้าเทาเทามาหาแตบคือเมื่อช่วงปลายเดือนมกราคมนี้เอง มากินข้าว แล้วก็เผ่นหนีไปบนกำแพงหลังบ้านตามวิสัย วันนั้นแตบสังเกตเห็นว่ามันดูเซื่องซึมและซูบผอมไปจากเดิมบ้าง กว่าจะเจอตัวอีกครั้ง ก็ต่อเมื่อมันหอบสังขารเดินโซเซอยู่บริเวณบ้านร้างที่หน้าซอย จากแมวที่เคยดุดันก้าวร้าว กลายเป็นซากแมวซูบผอมเหลือแต่กระดูกที่แทบพยุงตัวไม่ไหว ตาสองข้างปิดมิดด้วยขี้ตาและน้ำหนอง ปากเปื่อยส่งกลิ่นเหม็นรุนแรง แม้จะรู้แน่ว่ามันไม่มีทางรอด แต่แตบกับพี่ๆเพื่อนบ้านที่รักสัตว์ต่างก็ช่วยกันดูแลมันเป็นอย่างดี แตบไม่ทราบหรอกว่า ทำไมมันถึงยอมให้เราจับมาปฐมพยาบาลแต่โดยดี แตบรู้แค่ว่า ตอนที่แตบเช็ดทำความสะอาดตาจนมันสามารถมองเห็นได้อีกครั้งนั้น มันมองหน้าแตบด้วยแววตาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แตบรับอาสานำเจ้าเทาเทามาดูแลเองที่บ้าน เพื่อความสะดวกในการป้อนข้าวป้อนยายื้อชีวิตของมัน แม้จะรู้ดีว่า "เอดส์แมว" ระยะสุดท้ายไม่มีทางรักษาได้ก็ตาม
ในที่สุดลมหายใจเฮือกสุดท้ายของแมวจรจัดก็สิ้นสุดลงในค่ำคืนวันที่ 5 ก.พ.54 พร้อมเสียงร้องคำเดียวคำสุดท้าย คล้ายกับจะบอกลาการผจญภัยในโลกใบเล็กของมัน
ปล.ข้อมูลเรื่อง "โรคเอดส์แมว" ติดตามอ่านได้ที่นี่ค่ะ http://atcloud.com/stories/74594
http://madametabb.blogspot.com/2010/10/blog-post.html ได้หรือเปล่าคะ? หลังจากที่มันตามติดเจ้า "ศุภโชค" เพื่อแวะเวียนมาอาศัยกินอยู่หลับนอนที่หลังบ้านแตบได้ระยะหนึ่ง จู่ๆมันก็ชิงลาโลกใบเล็กของมันไปก่อนคู่หูเมื่อช่วงค่ำวานที่ผ่านมานี้เอง
ภาพของเทาเทาขณะที่ยังปกติดี
บริเวณหลังบ้าน เส้นทางสัญจรของเหล่าแมวจรจัด
ครั้งหลังสุดที่เจ้าเทาเทามาหาแตบคือเมื่อช่วงปลายเดือนมกราคมนี้เอง มากินข้าว แล้วก็เผ่นหนีไปบนกำแพงหลังบ้านตามวิสัย วันนั้นแตบสังเกตเห็นว่ามันดูเซื่องซึมและซูบผอมไปจากเดิมบ้าง กว่าจะเจอตัวอีกครั้ง ก็ต่อเมื่อมันหอบสังขารเดินโซเซอยู่บริเวณบ้านร้างที่หน้าซอย จากแมวที่เคยดุดันก้าวร้าว กลายเป็นซากแมวซูบผอมเหลือแต่กระดูกที่แทบพยุงตัวไม่ไหว ตาสองข้างปิดมิดด้วยขี้ตาและน้ำหนอง ปากเปื่อยส่งกลิ่นเหม็นรุนแรง แม้จะรู้แน่ว่ามันไม่มีทางรอด แต่แตบกับพี่ๆเพื่อนบ้านที่รักสัตว์ต่างก็ช่วยกันดูแลมันเป็นอย่างดี แตบไม่ทราบหรอกว่า ทำไมมันถึงยอมให้เราจับมาปฐมพยาบาลแต่โดยดี แตบรู้แค่ว่า ตอนที่แตบเช็ดทำความสะอาดตาจนมันสามารถมองเห็นได้อีกครั้งนั้น มันมองหน้าแตบด้วยแววตาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แตบรับอาสานำเจ้าเทาเทามาดูแลเองที่บ้าน เพื่อความสะดวกในการป้อนข้าวป้อนยายื้อชีวิตของมัน แม้จะรู้ดีว่า "เอดส์แมว" ระยะสุดท้ายไม่มีทางรักษาได้ก็ตาม
สภาพเจ้าเทาเทาขณะล้มป่วยด้วยโรค "เอดส์แมว" ระยะสุดท้าย
ปล.ข้อมูลเรื่อง "โรคเอดส์แมว" ติดตามอ่านได้ที่นี่ค่ะ http://atcloud.com/stories/74594
