อวสานของแมวจรจอมเกเร

มีใครยังพอจะจำ "เทาเทา" แมวจรเพศผู้จากบทความ
   http://madametabb.blogspot.com/2010/10/blog-post.html ได้หรือเปล่าคะ? หลังจากที่มันตามติดเจ้า "ศุภโชค" เพื่อแวะเวียนมาอาศัยกินอยู่หลับนอนที่หลังบ้านแตบได้ระยะหนึ่ง จู่ๆมันก็ชิงลาโลกใบเล็กของมันไปก่อนคู่หูเมื่อช่วงค่ำวานที่ผ่านมานี้เอง

ภาพของเทาเทาขณะที่ยังปกติดี

เทาเทาคือแมวจรสายพันธุ์วิเชียรมาศลูกผสม นิสัยขี้ระแวงตัวหนึ่ง ที่มักปีนกำแพงเข้ามาอาศัยหลับนอนบริเวณหลังบ้านของแตบอยู่เป็นประจำ แม้ไม่ได้อาศัยอยู่อย่างถาวร แต่ก็แวะเวียนมาให้เห็นหน้าอยู่บ่อยๆ  อาจเป็นเพราะต้องเร่ร่อนจรจัดในโลกอันโหดร้ายมาตลอดชีวิตนั่นเอง ที่ทำให้มันมีพฤติกรรมหวาดระแวงจนแสดงความก้าวร้าวออกมาให้เห็นอยู่บ่อยๆ ถึงครอบครัวของแตบจะเอ็นดู ให้ข้าวให้น้ำและที่หลับนอนอันอบอุ่นปลอดภัยแค่ไหน แต่มันก็ไม่เคยยอมให้แตะตัวหรือเข้าใกล้เป็นอันขาด ด้วยเหตุนี้เอง ที่ทำให้เนื้อตัวของมันเต็มไปด้วยความสกปรกมอมแมมและแผลเหวอะหวะเรื้อรัง ที่ไม่เคยหายขาดสักที ต่างกับเจ้าศุภโชคคู่หูของมัน ที่ปัจจุบันยอมให้จับอาบน้ำและป้อนหยูกยาง่ายดายโดยไม่มีอาการขัดขืน เหมีอนแต่ก่อน

บริเวณหลังบ้าน เส้นทางสัญจรของเหล่าแมวจรจัด

ครั้งหลังสุดที่เจ้าเทาเทามาหาแตบคือเมื่อช่วงปลายเดือนมกราคมนี้เอง มากินข้าว แล้วก็เผ่นหนีไปบนกำแพงหลังบ้านตามวิสัย วันนั้นแตบสังเกตเห็นว่ามันดูเซื่องซึมและซูบผอมไปจากเดิมบ้าง กว่าจะเจอตัวอีกครั้ง ก็ต่อเมื่อมันหอบสังขารเดินโซเซอยู่บริเวณบ้านร้างที่หน้าซอย  จากแมวที่เคยดุดันก้าวร้าว กลายเป็นซากแมวซูบผอมเหลือแต่กระดูกที่แทบพยุงตัวไม่ไหว ตาสองข้างปิดมิดด้วยขี้ตาและน้ำหนอง ปากเปื่อยส่งกลิ่นเหม็นรุนแรง แม้จะรู้แน่ว่ามันไม่มีทางรอด แต่แตบกับพี่ๆเพื่อนบ้านที่รักสัตว์ต่างก็ช่วยกันดูแลมันเป็นอย่างดี แตบไม่ทราบหรอกว่า ทำไมมันถึงยอมให้เราจับมาปฐมพยาบาลแต่โดยดี แตบรู้แค่ว่า ตอนที่แตบเช็ดทำความสะอาดตาจนมันสามารถมองเห็นได้อีกครั้งนั้น มันมองหน้าแตบด้วยแววตาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แตบรับอาสานำเจ้าเทาเทามาดูแลเองที่บ้าน เพื่อความสะดวกในการป้อนข้าวป้อนยายื้อชีวิตของมัน แม้จะรู้ดีว่า "เอดส์แมว" ระยะสุดท้ายไม่มีทางรักษาได้ก็ตาม

สภาพเจ้าเทาเทาขณะล้มป่วยด้วยโรค "เอดส์แมว" ระยะสุดท้าย

ในที่สุดลมหายใจเฮือกสุดท้ายของแมวจรจัดก็สิ้นสุดลงในค่ำคืนวันที่ 5 ก.พ.54  พร้อมเสียงร้องคำเดียวคำสุดท้าย คล้ายกับจะบอกลาการผจญภัยในโลกใบเล็กของมัน


ปล.ข้อมูลเรื่อง "โรคเอดส์แมว" ติดตามอ่านได้ที่นี่ค่ะ http://atcloud.com/stories/74594

One moment in time

มีบล็อกเป็นของตัวเองมาได้ปีกว่าๆแล้ว แต่แตบไม่ค่อยได้โพสผลงานที่เป็นรูปธรรมของตัวเองจริงจังสักที  ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางการเล่าประสบการณ์ชีวิตในแง่มุมต่างๆมากกว่า 

ไหนๆก็มีรูปถ่ายและเรื่องราวที่เป็น One moment in time ของตัวเองเก็บไว้แล้ว เลยถือโอกาสนำมาโพสแบ่งปันให้ได้ชมกันค่ะ

หากใครเคยอ่านบล็อกของแตบมาบ้างแล้ว ก็คงพอจะทราบว่าแตบมีอาชีพพนักงานโรงแรมมาก่อน แต่ด้วยความที่มีพื้นฐานด้านศิลปะและรักการขีดๆเขียนๆนี้เอง ที่ทำให้แตบมีโอกาสได้แสดงฝีมือทางด้านการออกแบบเสื้อผ้าเรื่อยมา แม้จะยังไม่ประสบความสำเร็จจนสามารถยึดเป็นอาชีพได้ แต่อย่างน้อยก็ถือว่าได้ทำให้ความฝันในวัยเรียนเป็นรูปเป็นร่างที่ชัดเจนขึ้นมาบ้าง การที่ได้เห็นชุดจากจินตนาการของตัวเองถูกตัดเย็บออกมาให้นางแบบได้สวมใส่จริงต่อหน้าสาธารณชนนั้นนับเป็น One moment in time อย่างหนึ่ง ที่แตบแอบภูมิใจเสมอมา

ภาพผลงานดีไซน์ในช่วงแรกๆ

ปี 2004 : ชุดใบตองแห้ง ที่ได้รับรางวัล 1 ใน 10 ผลงานยอดเยี่ยมในการประกวดดีไซน์เนอร์หน้าใหม่ เพื่อคัดเลือก 10 ผลงานไปประกวดระดับนานาชาติที่ฝรั่งเศส

ปี 2005 : ชุดกะเหรี่ยงคอยาวประยุกต์ ได้รางวัลเดียวกับปี 2004

ปี 2007 : ออกแบบชุดราตรีให้น้องกวาง Miss thailand universe ในการประกวดนางงามจักรวาลที่ประเทศเม็กซิโก(ต้นฉบับของแตบเป็นราตรียาว แต่ทางร้าน AMORE แก้ไขเป็นราตรีสั้น เพื่อความเหมาะสมในโอกาสสวมใส่)

ปี 2008 : เป็นดีไซน์เนอร์งานเปิดตัวเสื้อผ้าแบรนด์ BSC PANADDA

ปี 2009 : ออกแบบชุดราตรียาวให้ ไข่มุก ชุติมา ดุรงค์เดช(ภาพวาดต้นฉบับคือชุดสีฟ้า) ในการประกวดนางงามจักรวาลที่บาฮามาส(ตัดเย็บโดย AMORE)

นั่งนึกๆดูแล้ว ความจริงแตบก็ทำอะไรได้หลายอย่างนะคะ แต่กลับนำมาประกอบเป็นอาชีพไม่ได้เลยสักทาง ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเรื่องของโอกาส และส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความซื่อและใจดีเกินกว่าจะมองทุกอย่างเป็นธุรกิจนั่นเอง แตบเลยต้องหวิดจะอดตายเพราะไม่มีข้าวสารกรอกหม้ออยู่บ่อยๆ จะโทษใครล่ะคะถ้าไม่ใช่ตัวเอง 555

เมนูพิเศษในวันพิเศษ

เผลอไม่ทันไร ปี 2553 ก็จะถึงคราวสิ้นสุดลงในไม่กี่ชั่วโมงนี้แล้ว คิดแล้วใจหายจังเลยค่ะ ตั้งแต่เริ่มรู้ตัวว่าเข้าสู่วัยกลางคนเป็นต้นมา แตบก็รู้สึกว่าวันเวลามันผ่านไปอย่างรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ
นอกจากวันที่ 31 ธ.ค.จะถือเป็นวันสิ้นปีแล้ว วันนี้ยังถือเป็นวันครบรอบการใช้ชีวิตคู่ของแตบกับแฟนอีกด้วย ปีนี้เป็นปีที่ 15 พอดี
จริงๆแล้วแตบไม่ได้นั่งเฝ้านับวันนับปีอะไรหรอกค่ะ แต่บังเอิญว่ามันตรงกับช่วงวันสำคัญประจำปีพอดิบพอดี ก็เลยทำให้จำได้ง่ายขึ้นเท่านั้นเอง อิอิ
ไหนๆปีนี้แตบกับแฟนก็มีโอกาสอยู่พร้อมหน้าในวันพิเศษแล้ว แตบเลยต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อทำตัวให้ดูพิเศษกว่าทุกวันเสียหน่อย ถึงแม้จะไม่ได้จัดเลี้ยงสังสรรค์อะไร แต่อย่างน้อย มีขนม หรือของกินเล่นเก๋ๆบ้างสักวัน ก็คงจะเข้าท่าไม่เบา
ว่าแล้วก็สำรวจตู้เย็นเพื่อนยากที่อยู่ร่วมบ้านกับแตบมาเกินกว่า 10 ปี เหลือบไปเห็นเนื้อไก่สด และพืชผักอีกหลายอย่าง ทั้งยังมีขนมปังแผ่นที่ตู้เก็บอาหารแห้งด้วย เลยตัดสินใจทำเมนูนี้ขึ้นมา........

ขนมปังหน้าหมู หรือ ไก่(สูตรมาดามแตบ)

ส่วนผสมหน้าขนมปัง
- เนื้อไก่สับ 200 กรัม
- ไข่ไก่            1 ฟอง
-ชีอิ๊วขาว        1 ช้อนชา
-ซอสปรุงรส   1 ช้อนชา
-พริกไทยป่น   (ตามชอบ)
-ผักชีสับหยาบ 1 ช้อนโต๊ะ
-ขนมปัง         5 แผ่น
-น้ำมันพืช(สำหรับทอด)

วิธีทำ
1.ตัดแบ่งขนมปังเป็น 4 ชิ้นต่อ 1 แผ่น
2.คลุกเคล้าไก่สับกับเครื่องปรุงให้เข้ากัน
3.ตอกไข่คนให้เข้ากับเนื้อไก่สับ,โรยผักชี แล้วนำไปทาหน้าขนมปังที่เตรียมไว้
4.ปล่อยทิ้งไว้สักครู่เพื่อให้ส่วนผสมในเนื้อไก่สับซึมยึดกับผิวขนมปัง(แตบลองใช้วิธีนำเข้าไมโครเวฟ 1 นาทีเพื่อให้เนื้อไก่หมาดเร็วขึ้น ซึ่งก็ได้ผลดีทีเดียว)
5.นำไปทอดทอดด้วยน้ำมันที่ร้อนปานกลาง(คว่ำด้านที่เป็นหน้าไก่ลงก่อน รอให้สุกดีแล้วค่อยกลับด้าน)
6.ตักขนมปังที่สุกแล้วพักไว้ให้สะเด็ดน้ำมัน ก่อนนำไปจัดเรียงใส่จาน อาจมีผักเครื่องเคียงด้วยจะช่วยให้รสชาตของว่างจานนี้พิเศษยิ่งขึ้น

ส่วนผสมอาจาด(น้ำจิ้ม)
-แตงกวา       1 ลูก
-หอมแดง      2 หัว
-พริกชี้ฟ้า      1 เม็ด(แตบชอบเผ็ดจึงใช้พริกขี้หนู 5 เม็ด)
-น้ำตาลทราย 2.5 ช้อนโต๊ะ
-เกลือป่น     1 ส่วน 4 ช้อนชา
-น้ำส้มสายชู หรือน้ำมะนาว 1 ช้อนโต๊ะ
-น้ำต้มสุก     2 ช้อนชา

วิธีทำ
1.ฝานแตงกวาเป็นแว่น แล้วตัดแบ่งแต่ละแว่นเป็น 4 ชิ้น
2.หั่นหอมแดงเป็นแว่นบาง
3.คว้านไส้พริกขี้หนูทิ้ง แล้วสับหยาบ
4.ผสมน้ำตาลทราย,น้ำต้มสุก,เกลือป่น และน้ำมะนาวให้เข้ากันดี จากนั้นนำแตงกวา,หอมแดง และพริกขี้หนูใส่ลงไป คลุกเคล้าพอให้เข้ากัน

เพียงแค่นี้ แตบก็ได้ของกินเล่นเก๋ๆในวันพิเศษของตัวเอง 1 อย่างแล้ว ขอสารภาพตรงนี้เลยนะคะ ว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ทำขนมปังหน้าหมู(ไก่)ของแตบ ตามธรรมเนียมค่ะ ทำเสร็จต้องถ่ายรูปเก็บไว้ดูตามเคย แม้ว่ารูปร่างหน้าตาขนมปังของแตบอาจจะไม่ค่อยสวยโสภา..แต่รสชาติก็โอเคไม่เบาเลยทีเดียวเชียวค่ะ อิอิ

ปล.ถือโอกาสนี้สวัสดีปีใหม่ 2554 สำหรับคุณผู้อ่านทุกท่านนะคะ ขอให้มีความสุขในทุกๆด้านตลอดไป ไม่ว่าวันหนึ่งข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ขอให้มีสติและปัญญา แล้วท่านจะก้าวข้ามมันไปได้ด้วยดีค่ะ

หอมกลิ่นแผ่นดินเกิด

เวลาที่ใครสักคนหนึ่งต้องโยกย้ายภูมิลำเนาไปตั้งรกรากอยู่ต่างถิ่น จะด้วยจุดมุ่งหมายใดก็แล้วแต่ แตบเชื่อเหลือเกินว่า คงต้องมีสักครั้งหนึ่งในชีวิต ที่จะรู้สึกคิดถึงแผ่นดินเกิดขึ้นมาอย่างจับใจแน่นอน..แตบเองก็เช่นกัน

แต่กับชีวิตที่ "ยังกลับไม่ได้ และไปไม่ถึง"แล้ว มันช่างอึดอัดเสียจริง แม้จะคิดถึงบ้าน คิดถึงแผ่นดินเกิดสักแค่ไหน แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มากไปกว่าทนทรมานในการ "รอ"อยู่ร่ำไป

 ได้แต่หวังว่า การรอคอยภายใต้เงื่อนไขโง่ๆที่แตบสร้างขึ้นมากักกันตัวเองเอาไว้นั้น คงจะสิ้นสุดลงในเวลาอันใกล้ และเมื่อวันนั้นมาถึง แตบจะกลับไปสูดกลิ่นแผ่นดินเกิดอีกครั้ง..อย่างสง่างาม

ห้าเดือนที่หายไป

รู้สึกว่าตัวเองเกเรมากจังเลยค่ะ ที่จู่ๆก็ห่างหายไปจากการเขียนบล็อกถึงห้าเดือนติดต่อกัน ทั้งที่ความจริงแล้ว แตบยังคงแวะเวียนเข้ามาในนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แม้จะไม่ได้เขียนบทความอะไรเพิ่มเติมก็ตามที แต่อย่างน้อยๆก็เข้ามาทำโน่น แต่งนี่ไปเรื่อยเปื่อย ซึ่งถ้าจะว่าไปแล้ว แตบก็คงไม่ต่างไปจากพลังงานอะไรสักอย่าง ที่ยังคงขับเคลื่อนอยู่อย่างเงียบๆตลอดเวลา เพียงแต่ไม่มีใครมองเห็นเท่านั้นเอง อิอิ

 ช่วงระยะเวลาที่หายเงียบไปนั้น เป็นจังหวะที่ชีวิตแตบกำลังเผชิญกับสภาพตกต่ำย่ำแย่แบบสุดๆอย่างต่อเนื่อง มีเรื่องราวไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นกับชีวิตเล็กๆของแตบและครอบครัวมากมายไม่เว้นวัน แน่นอนค่ะ มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ย่อมไม่มีใครที่อยากจะมีชะตากรรมย่ำแย่อยู่แล้ว แต่ในเมื่อจนปัญญาจะหลีกเลี่ยง วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ทำใจยอมรับสภาพของตัวเองให้ได้เพื่อที่จะอยู่กับมันด้วยความรู้สึกที่เป็นทุกข์ให้น้อยลง แตบเชื่อว่า เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม สิ่งเลวร้ายต่างๆเหล่านั้นก็จะจากเราไปอย่างแน่นอน และไม่ว่าชีวิตในวันนี้ของแตบจะเปลี่ยนแปลงในทางดีขึ้น เลวลง หรือยังทรงตัวอยู่อย่างเก่าก็คงไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรนัก เพราะแตบเริ่มเรียนรู้ที่จะบอกกับตัวเองว่า ชีวิตของคนเราย่อมมีโอกาสเผชิญทุกข์และสุขต่อไปอีกนาน ตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ขอแค่มีสติในการดำเนินชีวิตบ้าง ไม่ว่าวันนี้ หรือพรุ่งนี้ จะมีอะไรเกิดขึ้นอีก มันก็คงไม่ใช่เรื่องยากเกินกว่าจะก้าวข้ามอีกต่อไป ว่าแต่ในระหว่างห้าเดือนนั้น มีอะไรเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แตบมีรูปภาพบางส่วนมาฝากค่ะ มาดูกัน........

"ตะขบข้างบ้าน" ที่ครั้งหนึ่งแตบเคยนำเรื่องราวมาเขียนในบล็อกแห่งนี้ ปัจจุบันเหลือแต่ตอที่รอวันผุพัง นกกาที่เคยอาศัยก็พลอยหายหน้าไปสิ้น แม้นานๆจะมีหลงมาก่อตอร้องเพลงสักตัว แต่อารมณ์ที่ได้ก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว และหลังจากที่ต้นตะขบสิ้นชีพไปได้ไม่นาน "มะละกอ"ที่เคยถูกบดบังก็ได้โอกาสเติบใหญ่อย่างที่เห็น ขอบอกว่าช่วงที่ชักหน้าไม่ถึงหลังนั้น แตบเก็บมาตำบักหุ่งแทบทุกเย็นเลยค่ะ(ก็แตบปลูกเองนี่นา อิอิ)

นี่คือ "เจ้าแก่" พาหนะคู่ใจคันแรกของครอบครัว ที่ปัจจุบันกลายเป็นแค่ความทรงจำ อันยากจะลืมเลือนเสียแล้ว(ขาย)

ส่วนนี่คือ "น้องอิ๋ว" พาหนะคู่ใจที่แตบถนัดและใช้งานบ่อยสุด ทั้งงานหนักงานเบา..เธอไม่เคยเกี่ยง!

ยัยนี่เพิ่งถอยมาใหม่ค่ะ HONDA Scoopy-i ที่แตบเรียก"น้องหวานหวาน"(ได้รับอิทธิพลมาจากละคร "ระบำดวงดาว")

"ดอกลีลาวดี" ที่แตบเก็บมาจากข้างทางเพื่อถ่ายรูปไว้ดูเล่น จะว่าไปแล้วมันก็ทั้งสวยและมีกลิ่นหอม แต่ทำไมถึงกลายเป็นไม้ต้องห้ามของบางคนก็ไม่รู้?

วันแรกแห่งชีวิตใหม่ของเจ้า "CK" แมวน้อยพเนจรเพศผู้ที่แตบรับมาอุปการะ(ในขณะที่ตัวเองก็กำลังแย่)

วันนี้ของ "CK" ในวัยไม่ถึง 5 เดือน ที่ทั้งหล่อและนิสัยดี แต่โชคร้ายที่มี "ลมชัก" เป็นโรคประจำตัว

นี่ก็วันแรกของ"เฟื่อง" ลูกแมวเพศผู้ ที่แตบเพิ่งเก็บมาเมื่อไม่กี่วัน คืนนั้นฝนตกหนัก แตบ กลับจากซื้อของเห็นลูกแมวตัวผอมสภาพเปียกปอนร้องขอความช่วยเหลืออยู่ข้างทาง ในสภาพน่าเวทนา ธรรมชาติของคนเลี้ยงสัตว์ทุกคน มักใจไม่แข็งพอที่จะเดินผ่านไปโดยไม่เหลียวแลแน่นอน และเพียงไม่กี่วันหลังจากนั้น เจ้าเฟื่องก็กลายเป็นลูกแมวที่ร่าเริง แข็งแรง เปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละตัวเลยทีเดียว(แล้วจะหาโอกาสนำรูปมาให้ชมค่ะ)

"เทาเทา" สมาชิกขาจร คู่หูของเจ้า"ศุภโชค"ที่มาหาแตบทีไร มักจะมีแผลเน่าเฟะมาทั้งคู่..ไม่เจ็บตัวก็ไม่ยอมมา

SHARP Mini-DV กล้องวีดีโอตัวแรกและตัวเดียว ที่ต้องตัดใจขายในราคาถูก เนื่องจากภาวะอับจนบีบบังคับ

กล้วยไม้พันธุ์แคทลียากระถางนี้เพิ่งออกช่อให้ชมเป็นครั้งแรก หลังจากที่แบ่งหน่อจากบ้านพี่สาวมาปลูกเลี้ยงอยู่นานถึง 3 ปี ..เปรียบไปก็เหมือนการทำความดีที่ทำยากและเห็นผลช้านั่นแหละค่ะ

"ออนซิเดียม แฟนซี สีลูกกวาด" ทั้งกระถางมีกันอยู่แค่ 2 ต้นเล็กๆ แต่ยังมีน้ำใจออกดอกให้ชม แถมดอกยังสวยสดใส บานทนอีกต่างหาก

"แคทลียา บิวตี้ควีนส์" หนึ่งในความภูมืใจ ที่แตบสามารถเลี้ยงดูให้ดอกดอกเองได้สำเร็จ(แม้โรงเรือนจะมีสภาพไม่เหมาะสมเท่าทีควร)

ที่โพสรูปมาเยอะแยะหลากหลาย แตบแค่อยากจะสื่อให้เห็นว่า ชีวิตของคนเรา ย่อมมีสิ่งสวยงาม และสิ่งไม่สวยงามเคียงคู่กันมาเสมอ ขึ้นอยู่ว่า เราเลือกที่จะมองสิ่งไหนเท่านั้นเอง

 ท้ายนี้แตบขอแสดงความขอบคุณสำหรับเพื่อนผู้อ่าน ที่แวะเวียนเข้ามาและฝากคำทักทายไว้เป็นระยะตามบทความต่างๆ แม้บางคนจะไม่ได้แสดงตนด้วยหลักฐานใดๆ แต่หากได้แง่คิดหรือความเพลิดเพลินติดตัวออกไปบ้าง แตบก็รู้สึกดีแล้วค่ะ